Σελίδες

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011



ΓΥΝΑΙΚΑ...

Μια τόσο απλή γραμμή να είσαι.
Να χύνεσαι στο κόκκινο σαν μαύρο
και να τολμάς τ’ ανείπωτα σα να ναι φυσικό.
Μια τόσο απλή γραμμή δίχως διακυμάνσεις.
Να πίνεις τον καφέ σου
και να επιστρέφεις, στο μηδέν.
Μια τόσο απλή γραμμή,
να ξεκινάς πρωί σαν άνασσα
δίχως βασίλειο και υπηκόους.
Να συνεχίζεις σαν επαίτης
και να σε βρίσκει η νύχτα εταίρα,
ίδιο σκοτάδι τρομερό.
Μια τόσο απλή γραμμή να είσαι,
Κλωστή, ίνα
να συσφίγγεσαι δίπλα σε άλλες ίνες,
για να υφάνεις ιστό,
να συγκρατεί την καθημερινότητά σου.
Μια τόσο απλή γραμμή,
που τίποτα δεν τη συνταράσσει.
Μια τόσο απλή γραμμή πλήρης ημερών
και πλήρης απουσίας…

ΜΑΡΩ ΛΑΧΑΝΑ

Κοιτάζοντας

Κοιτάζοντας
πίσω απ' τα φαινόμενα...